Ik begeleid regelmatig mensen die een carriereswitch ambieren maar die niet weten waar te beginnen. Vaak hebben ze het gevoel dat ze vast zitten aan een opleiding of aan een bepaalde werkervaring. Samen met de coachee stel ik in maximaal 5 gesprekken een plan samen waarin we kijken naar de volgende zaken: waar ben je goed in, wat vind je belangrijk in je leven, wat heb je allemaal al gedaan in dit leven en hoe kun je al het voorgaande nu inzetten in de wereld in een baan die jij echt wil. n de periode dat ik iemand begeleid en ook daarna kan een coachee mij altijd bellen, mailen etc. zonder dat daar weer meteen een rekening uitrolt. Omdat het gaat om een kort en intensief traject begeleid ik altijd maar 1 kandidaat tot het volledige traject is afgesloten.
Auteursarchief: lisbethwebsite
Hoe ziet loopbaancoaching eruit?
Vaak vragen mensen mij hoe loopbaancoaching nu werkt. Wat doen we dan? Ik heb al eerder onderdelen van mijn ‘methode’ hier besproken. Vaak gaat het om opdrachten waardoor mensen weer geinspireerd raken of waardoor ze een goed zicht krijgen op wat ze allemaal kunnen. Vaak vraag ik aan de coachee om een collage te maken waarop ze hun toekomst weergeven. Dat geeft soms verrassende resultaten. Vaak meer door wat er niet opstaat dan door wat er wel opstaat. Zo coachte ik ooit iemand, getrouwd en met twee kinderen. Zowel partner als kinderen kwamen niet voor op het moodoard. Maar dat is voor een andere keer, een ander blog.
Onlangs werd ik genoemd op Linkedin door een geweldige, jonge vrouw die ik gecoached heb. In haar post legt ze uit hoe de coaching en met name het moodboard haar geholpen heeft.
Wat trek je aan op je sollicitatiegesprek?
Jouw Facebookpagina en het kritische oog van een recruiter
In een van mijn eerste social media trainingen, en dat is al jaren geleden, zei de trainer al: als het niet op de voorpagina van de krant kan dan moet je het niet op Facebook zetten. En dat advies heb ik ook altijd ter harte genomen en ik deel het ook weer met de mensen die ik zelf coach. Zo ontmoette ik ooit een dame tijdens een netwerk event voor werkzoekenden die social media maar stom vond. Ze zou het dan ook op geen enkele manier in zou gaan zetten voor haar zoektocht naar werk. Ze had wel een Facebook account maar daar deed ze naar eigen zeggen niets mee. En dat klopte. Toen ik nl. op haar pagina keek vond ik maar 1 recente post: over hoe ze al dagen lang diarree had en of de mensen waarmee ze uit eten was geweest (iedereen getagd uiteraard) daar ook last van hadden. Niet heel verwonderlijk dat daar niemand op had gereageerd. Ben jij op zoek naar werk of overweeg je een carriereswitch? Dan kan het geen kwaad om eens kritisch door je Facebook posts te lopen.
Openbare gelegenheden
Ik reis nogal veel met de trein. Dat is leuk, en zo kom je nog eens nieuwe mensen tegen. Na een drukke werkdag zat ik in de trein terug naar huis. Moe van het werken zocht ik mijn heil in de stilte coupe. Die was bijna leeg. In het vierzitje kwam een nette jongeman van een jaar of dertig tegen over mij zitten. Mooi hemd, fancy bril.
We lachten naar elkaar. De jongeman knoopte zijn blouse open. Ik keek een beetje ongemakkelijk weg. Maar toen gebeurde er iets dat ik niet had verwacht. De nette jongeman deed zijn bril af en likte aan de glazen van de bril. Aan beide zijden.
Vervolgens poetste hij de brillenglazen met de open geknoopte delen van de lichtblauwe blouse. Die begon langzaam aan donkere vlekken te vertonen. Daarna ging de bril weer op, werd de bezeverde blouse weer dichtgeknoopt en terug in de broek gestopt.
Misschien is dit net zoiets als in je neus peuteren in de auto. Na een poosje denk je gewoon dat je alleen bent terwijl in werkelijkheid iedereen je kan zien. Maar toch, als algemene richtlijn is het beter als er in openbare gelegenheden niets wordt schoongemaakt met spuug. Niet het display van je mobiele telefoon, je brilleglazen, jezelf of andere mensen. Oh, en ook geen kleine kinderen.
Hoe kom je achter je kwaliteiten?
En hoe breng je die nou over? Als ik aan mensen vraag wat hun kwaliteiten zijn slaan ze vaak dicht. ‘Dat vind ik zo raat om van mezelf te zeggen.’ En vaak worden het dan standaard lijstjes met algemene kwaliteiten. En dat is jammer. Daarom laat ik coachees drie verhalen uitschrijven over situaties op hun werk waar ze met veel plezier aan terugdenken. Daarna geven we samen met felgekleurde pijlen aan waar in de tekst je kunt zien welke kwaliteit ze waarvoor hebben ingezet en met welk resultaat. Zo hebben ze voortaan altijd hun kwaliteiten met voorbeelden bij de hand. En het ziet er nog mooi uit ook.
Dit blog werd al eerder gepubliceerd in 2014
Oefenen met sollicitatievragen
Op onder andere de volgende websites kun je vragen vinden om te oefenen:
- http://finance.nl/content/view/19109/de-10-moeilijkste-sollicitatievragen-beantwoord
- http://www.careerwise.nl/solliciteren/sollicitatiegesprek/15-meest-gestelde-sollicitatievragen/
- http://www.intermediair.nl/carriere/cv-en-sollicitatie/sollicitatiegesprek/Deze-moeilijke-sollicitatievragen-stellen-ze-bij-Airbnb
- http://be.accent.jobs/nl/job-blog/detail/sollicitatietips-het-antwoord-op-de-moeilijkste-sollicitatievragen
- http://www.carrieretijger.nl/carriere/solliciteren/sollicitatiegesprek/gesprekstechnieken/vragen-beantwoorden
Het Plan B
Zodra mensen hun baan kwijtraken zien ze zich geconfronteerd met allerlei nieuwe en soms vervelende zaken: collega’s weg, minder geld en overal uit moeten leggen waarom je geen baan meer hebt en of je al een nieuwe hebt. Afscheid nemen van je baan is geen kleinigheidje. Het wordt zelfs wel eens vergeleken met een rouwproces. Het is dan ook heel erg lastig om enthousiast weer op zoek te gaan naar een nieuwe baan. En als je eenmaal werkzoekend bent, dan lijkt het eigenlijk al een beetje aan de late kant om te beginnen met zoeken.
In de tijd waarin wij nu leven zijn contracten voor onbepaalde tijd een uitzondering. Vrijwel alles is tijdelijk. Dat betekent dat je op een andere manier bezig moet zijn met werk zoeken. Heb je eindelijk dat contract van een half jaar binnengehaald? Tijd om te zorgen dat je voorbereid bent voor het geval je contract niet verlengd wordt. En dat gebeurt helaas regelmatig.
Wat kun je zelf al doen om te zorgen dat je niet onvoorbereid tegen onaangename verrassingen aanloopt.
- Hou je CV & Linkedin actueelHou je social media profielen professioneel
- Hou je netwerk ‘warm’ en vul het actief aan met nieuwe mensen. Noteer contactgegevens en telefoonnummers. In je eigen agenda en niet op de computer of telefoon van de zaak. Als je contract niet wordt verlengd kun je ook niet meer bij die gegevens.
- Blijf jezelf ontwikkelen op je vakgebied. Volg cursussen en lees vakliteratuur.
- Leg een portfolio aan van je nieuwe werkzaamheden. Zorg dat je daar thuis ook een versie van hebt.
- En de laatste en de belangrijkste: je moet opties hebben. Ook als je inmiddels weer aan het werk bent is het belangrijk om rond te blijven kijken naar opties bij andere werkgevers en opdrachtgevers. En half jaar/jaar contract is echt zo voorbij.
Imago is een levenswijze
Imago is altijd al van belang geweest. Ook ver voor de nieuwe media was het al belangrijk om je bezig te houden met hoe je overkomt. Zo had ik jaren geleden een kennismakingsdag op de nieuwe school waar ik zou gaan werken. Het was het einde van de zomer en het was nog steeds tropisch warm. Het was ook de eerste dag dat de nieuwe studenten naar school kwamen voor hun kennismaking met de nieuwe klassen.
Ik was mij er terdege van bewust dat er op mij werd gelet. Netjes handen schudden, alert zijn, netjes in de rij staan bij het buffet ’s middags.
Aan het einde van een lange dag van ontelbare handjes te hebben geschud en korte en lange kennismakingsgesprekjes te hebben gevoerd en activiteiten te hebben bijgewoond van leerlingen stond ik in de warme wind op het station. In een nog warmere trein reed ik naar huis.
Imago is een levenswijze. Zeker in deze tijden waarop op ieder aangekondigd en onaangekondigd moment een registratie plaats kan vinden die voor altijd op het net zal blijven staan.
Waar moet u naartoe?
Door werkzaamheden aan het spoor rijden er op dit moment geen treinen tussen Venlo en Eindhoven en tussen Weert en Eindhoven. De NS doet er alles aan om in deze periode het vervoer van de passagiers gladjes te laten verlopen. Om de reizigers van dienst te kunnen zijn staan op ieder station traffic begeleiders die aan de reizigers vragen waar ze naar toe gaan om ze vervolgens naar de juiste bus te verwijzen. Gisteren had ik het genoegen om ook zo’n busritje te maken.
Terwijl ik station Eindhoven uit kwam lopen werd ik aangesproken door een man in een fluorescerend geel hesje. Nadat ik had gezegd dat ik naar Helmond wilde werd ik in de juiste rij geplaatst. En terwijl ik stond te wachten was ik getuige van een bijzonder schouwspel. De ene na de andere reiziger meldde zich bij de man in het gele hesje.
Op de vraag waar ze naartoe moesten werd in veel gevallen het verkeerde antwoord gegeven:
NS medewerker: Waar moet u naartoe?
Reiziger: Naar Venlo
NS medewerker : Dan moet u de blauwe bus hebben.
Even later komt de reiziger overstuur terug:
Reiziger: Deze bus stopt helemaal niet in Horst-Sevenum!
NS medewerker : Maar u zei dat u naar Venlo moest.
Dit exacte gesprek heeft zich zeker 15 keer herhaald in de tijd dat ik er stond te wachten. Met kleine variaties in de locatie. ‘Ik moet naar Helmond’ moest zijn ‘ik moet naar Helmond Brouwhuis of Helmond ’t Hout.’
Reizigers denken dus blijkbaar vooral in de richting waarin ze reizen en niet zozeer aan het eindstation. Wat logisch is als je met de trein rijdt. Als toetje kwam er een mevrouw bij mij in de rij staan die aan de meneer met het gele hesje vroeg: ‘Helmond?’ ‘Nee’, zei de man in het gele hesje ‘dit is niet Helmond, dit is Eindhoven.’