Imago is altijd al van belang geweest. Ook ver voor de nieuwe media was het al belangrijk om je bezig te houden met hoe je overkomt. Zo had ik jaren geleden een kennismakingsdag op de nieuwe school waar ik zou gaan werken. Het was het einde van de zomer en het was nog steeds tropisch warm. Het was ook de eerste dag dat de nieuwe studenten naar school kwamen voor hun kennismaking met de nieuwe klassen.

Ik was mij er terdege van bewust dat er op mij werd gelet. Netjes handen schudden, alert zijn, netjes in de rij staan bij het buffet ’s middags.
Aan het einde van een lange dag van ontelbare handjes te hebben geschud en korte en lange kennismakingsgesprekjes te hebben gevoerd en activiteiten te hebben bijgewoond van leerlingen stond ik in de warme wind op het station. In een nog warmere trein reed ik naar huis.

De warmte en alle nieuwe indrukken hadden me zodanig vermoeid dat ik geen puf meer had om iets te doen. Ik besloot mijzelf te trakteren op een uitje naar de snackbar. Eenmaal daar namen honger en vermoeidheid de overhand en ik bestelde genoeg om een klein gezin te voeden. Een vriendelijk jong meisje nam de bestelling op. Ze keek me nog eens een keer goed aan en zij ‘Hey, u bent mijn nieuwe juf Nederlands! Mam, kijk, dit is mijn nieuwe juf Nederlands’ Ook haar moeder, die de eigenaresse bleek te zijn kwam er bijstaan.. En het was te laat om met een smoes te komen of er een familielid bij te verzinnen waar deze bestelling ook voor was.Om mij een plezier te doen kreeg ik nog een extra snack mee van de familie. Ik kon op dat moment wel door de grond gaan. Gelukkig waren er toen nog geen smartphones waarmee mijn exorbitante bestelling meteen op twitter en facebook had gestaan.

Imago is een levenswijze. Zeker in deze tijden waarop op ieder aangekondigd en onaangekondigd moment een registratie plaats kan vinden die voor altijd op het net zal blijven staan.