Jouw Facebookpagina en het kritische oog van een recruiter

In een van mijn eerste social media trainingen, en dat is al jaren geleden, zei de trainer al: als het niet op de voorpagina van de krant kan dan moet je het niet op Facebook zetten. En dat advies heb ik ook altijd ter harte genomen en ik deel het ook weer met de mensen die ik zelf coach. Zo ontmoette ik ooit een dame tijdens een netwerk event voor werkzoekenden die social media maar stom vond. Ze zou het dan ook op geen enkele manier in zou gaan zetten voor haar zoektocht naar werk. Ze had wel een Facebook account maar daar deed ze naar eigen zeggen niets mee.  En dat klopte. Toen ik nl. op haar pagina keek vond ik maar 1 recente post: over hoe ze al dagen lang diarree had en of de mensen waarmee ze uit eten was geweest (iedereen getagd uiteraard) daar ook last van hadden. Niet heel verwonderlijk dat daar niemand op had gereageerd. Ben jij op zoek naar werk of overweeg je een carriereswitch? Dan kan het geen kwaad om eens kritisch door je Facebook posts te lopen.

 

 

Openbare gelegenheden

Ik reis nogal veel met de trein. Dat is leuk, en zo kom je nog eens nieuwe mensen tegen. Na een drukke werkdag zat ik in de trein terug naar huis. Moe van het werken zocht ik mijn heil in de stilte coupe. Die was bijna leeg. In het vierzitje kwam een nette jongeman van een jaar of dertig tegen over mij zitten. Mooi hemd, fancy bril.

 We lachten naar elkaar. De jongeman knoopte zijn blouse open. Ik keek een beetje ongemakkelijk weg. Maar toen gebeurde er iets dat ik niet had verwacht. De nette jongeman deed zijn bril af en likte aan de glazen van de bril. Aan beide zijden.

Vervolgens poetste hij de brillenglazen met de open geknoopte delen van de lichtblauwe blouse. Die begon langzaam aan  donkere vlekken te vertonen. Daarna ging de bril weer op, werd de bezeverde blouse weer dichtgeknoopt en terug in de broek gestopt.

Misschien is dit net zoiets als in je neus peuteren in de auto. Na een poosje denk je gewoon dat je alleen bent terwijl in werkelijkheid iedereen je kan zien. Maar toch, als algemene richtlijn is het beter als er in openbare gelegenheden niets wordt schoongemaakt met spuug. Niet het display van je mobiele telefoon, je brilleglazen, jezelf of andere mensen. Oh, en ook geen kleine kinderen.

Hoe kom je achter je kwaliteiten?

En hoe breng je die nou over? Als ik aan mensen vraag wat hun kwaliteiten zijn slaan ze vaak dicht. ‘Dat vind ik zo raat om van mezelf te zeggen.’ En vaak worden het dan standaard lijstjes met algemene kwaliteiten. En dat is jammer. Daarom laat ik  coachees drie verhalen uitschrijven over situaties op hun werk waar ze met veel plezier aan terugdenken. Daarna geven we samen met felgekleurde pijlen aan waar in de tekst je kunt zien welke kwaliteit ze waarvoor hebben ingezet en met welk resultaat. Zo hebben ze voortaan altijd hun kwaliteiten met voorbeelden bij de hand. En het ziet er nog mooi uit ook.

 Dit blog werd al eerder gepubliceerd in 2014